Παρουσία του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου, η Δημοτική Αρχή Μαλεβιζίου, η Τοπική Κοινότητα Κεραμουτσίου, εκπρόσωποι φορέων και αρχών, τίμησαν στο Κεραμούτσι τη μνήμη του μεγάλου οπλαρχηγού Ηρακλή Κοκκινίδη.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν οι Βουλευτές Ηρακλείου Σ. Βαρδάκης και Β. Κεγκέρογλου, εκ μέρους του Περιφερειάρχη Κρήτης ο Εντεταλμένος Σύμβουλος Κοινωνικής Πολιτικής Λ. Βαμβακάς, εκ μέρους του Ευρωβουλευτή Μ. Κεφαλογιάννη ο Ν. Χρονάκης, εκ μέρους του Δημάρχου Ηρακλείου Β. Λαμπρινού ο Αντιδήμαρχος Π. Ινιωτάκης, εκπρόσωπος του Δήμου Μυλοποτάμου, οι πρώην Δήμαρχου Γαζίου Γ. Μαρκογιαννάκης και Τυλίσου Στ. Χαλκιαδάκης, εκπρόσωποι των στρατιωτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας, Πρόεδροι Τοπικών Κοινοτήτων και Πολιτιστικών Συλλόγων, απόγονοι της οικογένειας του Ήρωα Οπλαρχηγού, σύσσωμη η Δημοτική Αρχή Μαλεβιζίου και πλήθος κόσμου.
Ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης στον χαιρετισμό του, αφού καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, αναφέρθηκε στην σπουδαία προσωπικότητα του Οπλαρχηγού Τεμένους και Μαλεβιζίου Ηρακλή Κοκκινίδη, ενώ πιο αναλυτικά για τη ζωή και τη δράση του, μίλησε ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Νήφων Βασιλάκη, Δρ Κανονικού Δικαίου και Κωδικογράφος της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης.
Ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Βαρδάκης δήλωσε: «Ο Ηρακλής Κοκκινίδης ήταν μία ιστορική μορφή που συνδέθηκε με την ηρωική επανάσταση της Κρήτης του 1866 εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας με σύνθημα «Ένωσις ή Θάνατος». Ήταν μόλις 26 ετών όταν σκοτώθηκε το Μάρτη του 1868. Στην σύντομη ζωή του διακρίθηκε για την ανδρεία του, τη στρατηγική του ευφυΐα αλλά και τον ηρωισμό του. Η φήμη του ως αγωνιστή και οπλαρχηγού ξεπέρασε τα κρητικά σύνορα. Οι ιστορίες της ζωής και του θανάτου του περνάνε απο γενιά σε γενιά. Σήμερα 150 χρόνια απο το θάνατό του δεν είναι μόνο υποχρέωση, αλλά καθήκον να τιμούμε και να θυμόμαστε αλλά και να παραδειγματιζόμαστε απο τέτοιες προσωπικότητες.»
Ποιος ήταν ο Ηρακλής Κοκκινίδης
Γεννήθηκε στο Κεραμούτσι και ήταν γιός του Νικολάου Κοκκινίδη, με καταγωγή από την Κράνα Μυλοποτάμου.
Ο πατέρας του Ηρακλή άλλαξε το επώνυμο του από Κόκκινος (από το κόκκινο πρόσωπο που είχαν όλα τα μέλη της οικογένειας) σε Κοκκινίδης, σε ηλικία 12 ετών, οπότε και πήγε στην Αθήνα. Έπειτα από την επιστροφή του στην Κρήτη δημιούργησε μεγάλη περιουσία, την οποία διέθεσε κατά το μεγαλύτερο μέρος για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ο ίδιος ήταν υπολοχαγός και πολέμησε στο Μαλεβίζι, στο πλευρό του Καπετάν Κόρακα.
Ο τραυματισμός του Ηρακλή Κοκκινίδη ενίσχυσε την τόλμη του και τη φήμη του. Πληροφορούμενος ότι οι Τούρκοι είχαν βγει από το Ηράκλειο και στρατοπέδευσαν στο Γάζι, βάδιζε εναντίον τους με 150 πεζούς και 15 ιππείς.
Ο Γενικός Αρχηγός, Μιχαήλ Κόρακας τον απέτρεψε από το να προβεί σε μια τέτοια επίθεση, καθώς ο εχθρός ήταν ανώτερος αριθμητικά. Ο Ηρακλής όμως κατέβηκε στο Γάζι με τους ολιγάριθμους άνδρες του και στις 2 Μαρτίου του 1868, ημέρα Σάββατο, επιτέθηκε εναντίον των Τούρκων, στη Γαζανή Καμάρα. Οι εθελοντές του και οι Κρητικοί κινήθηκαν να πλήξουν τους Τούρκους και ο Ηρακλής ασυγκράτητος, όρμησε επάνω τους καβάλα στο άλογό του. Χτυπήθηκε από σφαίρα και έπεσε νεκρός.
Μια άλλη περιγραφή αναφέρει ότι ο Κοκκινίδης έτρεψε σε φυγή τους Τούρκους, οι οποίοι κρύφτηκαν κάτω από τη Γαζανή Καμάρα και ο οπλαρχηγός νόμισε ότι είχαν φύγει, οπότε κινήθηκε να αποχωρήσει. Τότε οι Τούρκοι τον χτύπησαν από ασφαλή απόσταση και οδηγήθηκε τραυματισμένος στο πεδίο της μάχης.
Εκεί σκοτώθηκε από άλλους Τούρκους οι οποίοι στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν και μετέφεραν θριαμβευτικά το κεφάλι του στο Ηράκλειο. Το μακάβριο θέαμα έμεινε για τρείς ημέρες στην Πόρτα Χανίων και έπειτα ρίχτηκε σε κάποιο πηγάδι από κάποιον Τούρκο, φίλο της οικογένειας και στη συνέχεια τάφηκε στη Μονή Σαββαθιανών.
Εκεί πήγε και τις κατακρεουργημένες σάρκες του πολεμιστή ο πατέρας του, όπου και τις έθαψε. Σήμερα ο τάφος του οπλαρχηγού βρίσκεται στη Μονή αυτή. Έπειτα από το θάνατο του Ηρακλή, τον διαδέχθηκε στην αρχηγία ο γαμπρός του Μιχαήλ Καλημεράκης.
Αυτός και οι άνδρες του εκδικήθηκαν το θάνατο του προκατόχου του, με μεγάλη νίκη (με σχέδιο του καπετάν Κόρακα) επί των Τούρκων στη Γαζανή Καμάρα, στις 22 Μαρτίου. Οι Οθωμανοί υπέστησαν ανυπολόγιστες ζημιές και πολλοί από αυτούς πνίγηκαν στο Γαζανό ποταμό.
